Ο Αγών μου
Ο Αγών μου
Γενικές Πληροφορίες[επεξεργασία]
Το αυτοβιογραφικό αυτό σημείωμα γράφτηκε από τον γνωστό και αγαπητό σε όλους μας συγγραφέα, πολιτικό και στρατιωτικό τον Αδόλφος Χίτλερ όταν αυτός βρισκόταν στη φυλακή το 1924. Το βιβλίο δημοσιεύτηκε σε δύο μέρη και στην αρχή ο χίτλερ καθώς ήταν μαστουρωμένος με Αλβανικό χόρτο εξέδωσε πρώτα τον δεύτερο τόμο και ύστερα τον πρώτο με αποτέλεσμα την απορία όλων των εκδοτικών οίκων. Κατά το 1925 το βιβλίο είχε απορρίφθει από όλους τους εκδοτικούς οίκους της Νυρεμβέργης μέχρι που ο Χίτλερ επιτέλους κατάλαβε το μοιραίο λάθος του. Ευτυχώς κατάφερε να το διορθώσει και έτσι σήμερα μπορούμε να θαυμάσουμε αυτό το υπέροχο αριστούργημα που κατατάσσεται στα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
ΠΛΟΚΗ[επεξεργασία]
Το βιβλίο έχει ως στόχο την ανάδειξη της ένδοξης Γερμανικής φυλής η οποία είναι επίσης γνωστή και ως παπάρια φυλή και την ρατσιστική καταπολέμηση των κατώτερων εβραίων οι οποίοι πρόδωσαν την Παπάρια φυλή στο 7ο Παγκόσμιο Πόλεμο και οδήγησαν στην καταστροφή και την ανατροπή του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης φιλογερμανού πολιτικού. Ο Χίτλερ ξεκινάει την αφήγηση του από την παιδική του ηλικία, ένα κεφάλαιο πολύ ιδιαίτερο στο βιβλίο γιατί μέσω αυτού μπορούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα και να βρούμε τους λόγους που των ώθησαν να γράψει το συγκεκριμένο αριστούργημα. Ξεκινώντας ο Χίτλερ γράφει: Πότε δεν θα ξεχάσω αυτήν την άδικη και σκληρή παιδική ηλικία που είχα. Όλα ξεκίνησαν όταν πήγα στο σχολείο, αυτό το άντρο της κολάσεως γεμάτο ανόητα, ανούσια μαθήματα που κάνουν τον μαθητή να βρίζει και να μισεί την εκπαίδευση σε συνδυασμό με άχρηστους καθηγητές οι οποίοι δεν έχουν διδαχθεί το πως να κάνουν μια απλή παράδοση. Θυμάμαι ότι λόγω της επαρχιακής καταγωγής μου καμία γκόμενα δεν με ήθελε και όλοι έλεγαν: Αδόλφε μου βοσκάς λίγο το κοπάδι ή Αδόλφε μπορείς να αρμέξεις την αγελάδα και άλλες τέτοιες μαλακίες. Το μίσος μου μεγάλωσε καθώς όλοι αυτοί που άνηκαν στην υποτιθέμενη μεσαία τάξη άρχισαν να μου πετάνε βραστά αυγά στο διάλειμμα λέγοντας μου να τα πάω στην λαική να τα πουλήσω. Τότες θυμήθηκα ότι την επόμενη εβδομάδα είχε εκλογές δεκαπενταμελούς και ήξερα πως θα έκανα τον εαυτό μου να ανέβει στην σχολική ιεραρχία και να ταπεινώσει αυτούς τους ηλίθιους ψευτοκάγκουρες. Την επόμενη μέρα ξεκίνησα προεκλογική εκστρατείαν για να καταφέρω να γίνω πρόεδρος του δεκαπενταμελούς. Όποτε στο δεύτερο διάλειμμα απήγγειλα έναν τόσο υπέροχο και δομημένο λόγο που μέχρι και η κωλοαπουσιολόγος η χοντρή Ούλα η φαταούλα σταμάτησε να τσιμπουκώνει το σαντουίτς της για ένα ολόκληρο λεπτό. Ξεκίνησα όπως πάντα μιλώντας για την δύναμη της Παπάριας φυλής και για την κυριαρχία του κόσμου από εμάς την ξανθή υπέροχη γερμανική φυλή και στην συνέχεια υπο την ηγεσία μου θα μπορούσαμε να πάρουμε εκδίκηση από τους εθισμένους στη βότκα Ρώσους και τους φλώρους τους Βρετανούς από αυτή την άδικη ταπεινωτική ήττα στον Μεγάλο Πόλεμο. Τότε το πλήθος κάτω ζητωκραύγασε και από την μια μέρα στην άλλη έγινα ο φυρερ του σχολείου. Την επόμενη εβδομάδα βγήκα πρόεδρος με διαφοράν 150 ψήφους από τον δεύτερο και έτσι η άνοδός μου στην πολιτική καριέρα είχε αρχίσει. Από την επόμενη εβδομάδα ξεκίνησα οργανωμένη κατάληψη και αποχή για τα στρούντελ του κυλικείου και από Χίτλερ ο βρωμοχωριάτης έγινα ο Χίτλερ ο Φύρερ. Ακόμα και οι καθηγητές με έτρεμαν γιατί δεν είχαν πλέον την δυνατότητα να με ελέγξουν. Είχαν χάσει την επιρροή τους στις σχολικές μάζες και στο τέλος συνθηκολόγησαν και αυτοί. Ήταν οι δυο καλύτερες μέρες της σχολικής ζωής μου. Μετά πήρα το απολυτήριον και έδωσα Παναυστριακές εξετάσεις για να μπω στη σχολή της Βιέννης. Τα θέματα ήταν πολυ δύσκολα και δεν είχαν καμία σχέση με την ύλη οπότε και εγώ τα παράτησα στη μέση. Οπότε νιχτ σχολή καλών τεχνών στην Βιέννη. Ύστερα κατάλαβα ότι η πραγματικότητα ήταν πως είχα πιάσει την βάση αλλά το σχολείο δοιηκούταν από εβραίους και αυτοί δεν με ήθελαν εκεί spoiler alert τους κανόνισα μετά. Έπειτα από την απόρριψη μου από αυτό το άντρο εβραίων, αποφάσισα να αλλάξω τόπο κατοικίας και μετανάστευσα στην Γερμανία για να γίνω πλούσιος και διάσημος. Καθώς οι οικονομικοί μου πόροι ήταν ελάχιστοι και εδώ και καιρό είχα μια μικρή οικονομική στενότης αποφάσισα να πάρω το τραίνο για την Νυρεμβέργη και μετά τραινο για Βερολίνο. Όταν κατέφτασα στη Νυρεμβέργη προσπάθησα να βρω δουλειά και μέρος για να μείνω. Εγγράφτηκα στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εγρατικό Κόμμα και επειδή τα ξενοδοχεία ήταν πολυ ακριβά κοιμόμουν μέσα στα γραφεία. Εκείνη την περίοδο έγινα κομματάρχης και ξεκίνησε επίσημα η πολιτική καριέρα μου.