Παρθένα

Oι μάνες μας, οι αδερφές μας. Όμως, αν η λέξη μάνες ακολουθείται από "των "/"τους" τότε οι μάνες χάνουν την παρθενία τους και αποκτούν επαγγελματισμό. π.χ. "είναι πουτ..ες, των [.....] οι μάνες". Όσον αφορά το τι μπαίνει στις αγγύλες, οι απόψεις διίστανται.

Γραμματική

• Αρσενικό: ο μαλάκας (που ασχολείται πολύ με την Φρικηπαίδεια;),
• Θηλυκό: η παρθένα (ποιος την γ...ει αυτήν?) ,
• Ουδέτερο: το παρθένο (μαλλί...ίσως).
• Αντίθετο: ξεπαρθένα

Οι παρθένες στην ιστορία

Οι άνθρωποι των σπηλαίων τσαντίζονταν πολύ με τις παρθένες. Αν έβρισκαν μια παρθένα κρυμμένη σε σπηλιά, την βαράγανε με το ρόπαλο στο κεφάλι για τιμωρία και την τραβούσαν στην δική τους σπηλιά για να την ξεπαρθενιάσουν και να την κάνουν άνθρωπο.

Στην εποχή του χαλκού, ο Αγαμέμνoνας, όταν έμαθε ότι η Ελενίτσα ήταν παρθένα, την ξεφορτώθηκε στην Τροία. Αφού την ξεπαρθένιασε ο Πάρης, ο Αγαμέμνoνας έκρινε πως θα του ήταν χρήσιμη ως ξεπαρθένα και πήγε να την πάρει πίσω με πολύ σαματά.

Κατά την κλασική αρχαιότητα, τις παρθένες τις είχαν στο κλάσιμο. Τις έβαζαν μέσα στα λουτρά μέχρι το κεφάλι, με ένα καλαμάκι για να αναπνέουν, όπου άνδρες και γυναίκες (μη-παρθένες) έμπαιναν στο νερό και έκλαναν. Για να τιμήσει την μνήμη τόσων βασανισμένων ψυχών ο Μπομπ ο Μάστορας έχτισε τον Παρθενώνα.

Στον μεσαίωνα, τις παρθένες δεν τις ήθελε κανένας γιατί δεν καθόντουσαν για φίκι-φίκι. Έτσι περισσεύανε, και τις δίνανε στην Ιερά Εξέταση για σοφρωνισμό.

Λίγες παρθένες είχαν κρυφτεί παλαιότερα στις Παρθένες Νήσους. Η Μεγάλη Βρετανία εισέβαλε και τις γάμαγε μία μία. Ο Βρετανικός Στρατός εισήγαγε νέγρους αλλά και μαύρους ώστε να ολοκληρωθεί η δουλειά βιαιότερα, ευρύτερα και γρηγορότερα. Οι περισσότεροι απόγονοι ήταν υπερρερωτικοί μαύροι, οπότε ο πληθυσμός γαμιόταν από μόνος του, χωρίς να ταλαιπωρεί τον βασιλιά. Μέσα στην ανοησία και τον πολύ πήδο, ξέχασαν να ανεξαρτητοποιηθούν όπως σοβαρότερα έθνη (άρα ο βασιλιάς ορθώς εστίασε στην ιερή αξία του ξεπαρθενιάσματος που συνουσία αποτελεί γενετήσιο ξεμάτιασμα, το οποίο πρέπει να επαναλαμβάνεται τακτικά).