Κομμουνισμός
Αν είσαι καπιτάλας, ξεκουμπίσου! Προλετάριοι του κόσμου ενωθείτε!
“Αναγνωρίζω το λάθος μου.”
- Θεός για τους κομμουνιστές
“Δεν υπάρχεις σύντροφε!”
- Κομμουνιστές για το Θεό
“Υπάρχει ρε σύντροφε!”
- Χριστιανοκουμουνιστες για το θεο
“Συμφωνούμε απόλυτα!!!”
- Αδόλφος Χίτλερ για τον συγγραφέα του άρθρου
“Τι είναι καπιταλισμός; Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Τι είναι κομμουνισμός; Το ακριβώς αντίθετο.”
“Τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν και επιδέξιους κώλους.”
- Ο Γεωργίου για το κομμουνισμό
Μπαίνει ο δάσκαλος στην τάξη.
Καλημέρα παιδιά! Πώς πάει; Καλά είναι η μάνα σου, Γιάννη; Ωραία. Σήμερα αρχίζουμε με τα
Μάθημα 1ο: Ισότητα
Λοιπόν, παιδιά, καθίστε. Ποιος έκανε τα μαθήματα του;
Όλοι σηκώνουν τα χέρια τους, εκτός από τον Γιάννη.
Α Γιάννη, καημένο παιδί! Λοιπόν, μαθητές, προσέξτε καλά. Σήμερα θα εξετάσουμε την βασική ιδέα του κομμουνισμού. Βλέπετε, το παιδί ο Γιάννης από δω δεν έχει μία. Ζει σε μία τρώγλη της κακιάς ώρας και η μάνα του επιστρέφει κάθε μέρα σπίτι τύφλα στο μεθύσι και μάλιστα με έναν διαφορετικό άντρα κάθε φορά. Λοιπόν, με μία τόσο χάλια ζωή, πιστεύετε πως είναι δίκαιο να του βάλω μονάδα, ενώ τα όμορφα πλούσια αγόρια και κορίτσια στις μπροστινές σειρές παίρνουν το ένα εικοσάρι μετά το άλλο;
Τα παιδιά συμφωνούν διστακτικά.
Και έχει κι άλλο. Αυτοί που είναι στις μεσαίες σειρές συνήθως παίρνουν δεκάξι και δεκαπέντε. Είναι χειρότεροι από τους φυτούκλες εδώ μπροστά;
Περισσότερα παιδιά συμφωνούν, αυτή τη φορά με περισσότερο ενθουσιασμό. Ο δάσκαλος υψώνει την φωνή του.
ΑΚΟΥΣΤΕ, ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Νομίζετε πως είναι ΔΙΚΑΙΟ κάποιος να παίρνει κάτω από την βάση επειδή έχει κακιά μάνα, επειδή είναι τεμπέλης ή ακόμα και χαζός; Και είναι αυτοί που παίρνουν κάτω από 14 ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ από τους ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ ΣΠΑΣΙΚΛΕΣ;
Τώρα όλοι στην τάξη, εκτός από τις δύο πρώτες σειρές, βρυχώνται με επαναστατική μανία.
Λοιπόν, καταργώ τους βαθμούς. Όλοι εδώ μέσα είναι ίσοι. Όλοι παίρνετε 20! Αυτό είναι. Εικοσάρι για όλους. Και τέρμα οι εργασίες για το σπίτι.
Τα παιδιά, κατενθουσιασμένα, χοροπηδάνε μέσα στην τάξη, πετώντας αντικείμενα στον αέρα και στους σπασίκλες.
Ηρεμήστε, παιδιά, ηρεμήστε! Η Επανάσταση απαιτεί ηρεμία. Και τώρα που το σκέφτηκα... Ναι, παιδιά, άσχημα νέα... Συγγνώμη, μα αν κάποιος εφηύρε κάτι τόσο βαρετό όσο τα μαθήματα για το σπίτι, πρέπει να είχε κάποιον λόγο. Μπορεί να θυμηθεί κάποιος τι ήταν αυτός;
Τα παιδιά δεν μιλάνε, μέχρι που ο Δημήτρης Νικολάου από την πρώτη σειρά σηκώνει το χέρι του. 'Εε... να μαθαίνουμε πράγματα; Αμέσως τον χτυπάει στο σβέρκο ένα μπαλάκι από χαρτί.
Ναι, Δημήτρη, σωστά. Φαίνεται πως έχουμε ένα δίλημμα εδώ. Παρά την επανάστασή μας, είστε ακόμα εδώ για να μάθετε. Άρα... ναι, θα χρειαστεί να κάνουμε τα μαθήματα για το σπίτι υποχρεωτικά.
Τα παιδιά μουρμουρίζουν απογοητευμένα. Ο Δημήτρης ρωτάει: Μα πώς θα τα κάνετε υποχρεωτικά χωρίς τους βαθμούς;
Γιατί ρωτάς, Δημήτρη; Σκέφτεσαι να μην παραδώσεις τις εργασίες σου; Στο γραφείο του διευθυντή. Τώρα!
Ο δάσκαλος κοιτάει την τάξη με ένα χαιρέκακο χαμόγελο.
Αυτό θα συμβεί...
Ακούγεται μία μακρινή κραυγή.
Μάθημα 2ο: Κινητοποίηση
Πώς είστε σήμερα, παιδιά; Ποιος έκανε τα μαθήματά του;
Όλοι σηκώνουν τα χέρια τους, εκτός από τον Γιάννη.
Ναι σύντροφε Γιάννη;
Σύντροφε δάσκαλε, είχα προβλήματα σπίτι. Έσπασα ένα ποτήρι και η μάνα μου με έδειρε με μία ζώνη.
Σύντροφε Γιάννη... όλοι εδώ μέσα έχουμε προβλήματα, αλλά όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες για αυτό που παλεύουμε. Θα πάρεις 20, αλλά θα πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου όπως όλοι οι άλλοι.
Μα είμαι φτωχός, σύντροφε! Εσύ το είπες χθες!
Δεν υπάρχει πλούσιος ή φτωχός πια. Αυτή η τάξη δεν έχει τάξεις τώρα. Όλοι θα πάρετε 20. Αλλά αυτό το όνειρο δεν θα γίνει πραγματικότητα χωρίς συλλογική προσπάθεια. Στο γραφείο του διευθυντή!
Η τάξη μουρμουρίζει με έκπληξη.
Δεν κάνετε ερωτήσεις, σύντροφοι! Εγώ ξέρω τι είναι καλύτερο για εσάς και αυτό είναι αναγκαίο, εκτός αν θέλετε τους βαθμούς πίσω.
Ο δάσκαλος κοιτάει τα παιδιά χαιρέκακα.
Και δε νομίζω να θέλει κανείς αυτή την φρικτή αδικία... Ε;
Ησυχία. Ο σύντροφος δάσκαλος κάθεται, φτιάχνει τα γυαλιά του και ανοίγει το βιβλίο του.
Λοιπόν, ας αρχίσουμε το δεύτερο μάθημα. Χθες είπα πως είστε εδώ για να μελετάτε, και, πράγματι, η μελέτη είναι καλό πράγμα. Αλλά δεν περιορίζεται στα μαθήματα για το σπίτι. Ξέρετε, όσο μιλάω, υπάρχουν ορισμένοι μαθητές που προσέχουν, ενώ κάποιοι άλλοι παίζουν στα Game Boy τους. Θα κάνω τα στραβά μάτια.
Ακούγεται ένα “κλικ, κλικ” από τις πίσω σειρές.
Ωραία. Τώρα σας ξαναρωτάω, σύντροφοι. Πώς θα είμαι σίγουρος ότι όλοι προσέχουν χωρίς να δίνω διαφορετικούς βαθμούς;
Ο Δημήτρης σηκώνει το χέρι του.
Εεε... στέλνοντας αυτούς που δεν προσέχουν στο γραφείο του διευθυντή;
Ακριβώς. Τώρα πήγαινε στο γραφείο του διευθυντή, Δημήτρη.
Μα... δεν καταλαβαίνω.
Δεν είναι δουλειά σου να καταλάβεις, ή να προσπαθήσεις να καταλάβεις, ή να κάνεις οτιδήποτε μόνος σου. Είσαι τμήμα της τάξης και δεν είσαι τίποτα χωρίς τους συντρόφους συμμαθητές σου. Ξεχώρισες και θα χτυπηθείς και θα ριχτείς κάτω ανάλογα. Τώρα φύγε πριν θυμώσω.
Ο Δημήτρης κλαίει ενώ φεύγει από την αίθουσα.
Είχε δίκιο, αλλά...
Λοιπόν, γιατί τον στείλατε στον διευθυντή;, ρωτάει η Μαρία από την δεύτερη σειρά.
Και εσύ, συντρόφισσα Μαρία! Στον διευθυντή!
Ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο τού δασκάλου.
Δεν θα επιτρέψω αυτήν την τάξη να γίνει πεδίο μάχης ανάμεσα σε πολιτισμούς. Ερωτήσεις;
Ησυχία.
Ωραία. Αφήστε με να σας πω τώρα: όλοι εδώ μέσα πρέπει να είναι τελείως αφιερωμένοι στην επανάστασή μας. Δεν παραπονιέστε για τους άλλους, τους αντιδραστικούς, αυτούς που προσπαθούν να καταστρέψουν το όνειρο μας. Δεν θα με απογοητεύσετε, το καταλάβατε; Όταν λέω ότι όλοι θα προσέχουν, τότε όλοι θα προσέχουν! Απλό είναι! Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα προσέχετε επειδή το θέλετε και σας αρέσει κι όχι επειδή φοβάστε ότι θα πάτε στο γραφείο του διευθυντή. Το να σκέφτεστε έτσι είναι ένας λόγος από μόνος του για να σας στείλω εκεί.
Ο σύντροφος δάσκαλος χτυπάει την γροθιά του στην έδρα.
Σχολάσατε!
Μάθημα 3ο: Αντεπαναστάτες
Η Άννα σηκώνει το χέρι της και ρωτάει:
Δάσκαλε! Συγγνώμη, σύντροφε! Ο μπαμπάς μου είπε ότι είσαι ένας δεσποτικός φανατικός που προσπαθεί να μας κάνει να χεστούμε πάνω μας!
Συντρόφισσα Άννα...
Τι;
Ξέρεις...
Η Άννα φεύγει.
Στο θέμα μας, σύντροφοι. Ας μιλήσουμε για τους εξωτερικούς εχθρούς. Υπάρχουν τάξεις στο σχολείο που δεν έχουν υιοθετήσει ακόμα τον κομμουνισμό. Επιμένουν να δίνουν διαφορετικούς βαθμούς στους μαθητές. Ναι, είναι κρίμα, αλλά θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε κάποτε. Πρώτα, θέλω να τους πείτε τι συμβαίνει εδώ στο διάλειμμα. Φυσικά, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε διακριτικότητα όταν τους περιγράφετε τις χαρές μίας τάξης χωρίς βαθμούς. Για να το κάνω πιο λιανά, μεγαλοποιήστε τα καλά και παραλείψτε τα κακά. Στο κάτω κάτω, εδώ δεν υπάρχουν κακά. Αν κάτι δεν σας αρέσει, εσείς δεν έχετε αρκετό επαναστατικό πάθος. Όσον αφορά τους άλλους μαθητές, πρέπει να τους πείσετε να πιέσουν τους δασκάλους τους να κάνουν τις τάξεις τους κομμουνιστικές. Αν χρειαστεί, θα μαζέψουμε υπογραφές για να απολύσουμε αυτός που αντιστέκονται. Αλλά...
Ο δάσκαλος βγάζει ένα πακέτο από την τσέπη του.
...φυσικά δεν μπορώ να σας λέω να κάνετε πράγματα χωρίς κάποια ανταμοιβή. Ο βαθμός θα είναι 20, αλλά αυτό το έργο είναι λεπτό και απαιτεί ευγένεια και καλή θέληση. Για αυτό, ο μαθητής που θα μαζέψει τις περισσότερες υπογραφές, θα πάρει αυτό το πακέτο γαριδάκια.
Ο χοντρός της τάξης, ο Κώστας από την τρίτη σειρά, ανοίγει το δικό του πακέτο γαριδάκια.
Τι στο διάολο είναι αυτό, σύντροφε; Ντροπιάζεις τον κομμουνισμό! Πώς μπορείς να έχεις τέτοια ενώ ο Μάνος μόλις πήρε μία τσίχλα; Αυτό κατάσχεται, και εσύ θα πας στον διευθυντή. Τώρα!
Ο δάσκαλος ανασηκώνει τους ώμους του.
Καλά νέα, παιδιά! Τώρα έχω δύο! Είστε όλοι χαρούμενοι;
Κανένας δεν απαντάει.
Ακόμα δεν καταλαβαίνετε; Το θέμα είναι ότι, εντάξει, ίσως έχουμε προβλήματα, αλλά έχουμε ίσους βαθμούς, και αυτό είναι το μόνο που μετράει. Αλλά δεν πρέπει να απωθείτε τους έξω μαθητές δείχνοντας απογοητευμένοι. Δοκιμάζουμε να τους προσηλυτίσουμε, θυμάστε; Γι' αυτό σας ξαναρωτάω: Είστε χαρούμενοι;
Η τάξη απαντά εν χορώ:
Ναι, σύντροφε δάσκαλε!
Κι εγώ! Λοιπόν, θα σας εξηγήσω τι θα κάνω με το άλλο πακέτο. Θα στείλω μερικούς από τους καλύτερους συντρόφους μας σε μυστικές αποστολές. Θα δώσω λεπτομέρειες μόνο στους καλύτερους - είναι μυστικό! Δεν είναι συναρπαστικό; Επίσης, θα δώσω γαριδάκια στον μαθητή που θα καρφώσει τους περισσότερους απατεώνες. Αλλά μην το λέτε δυνατά. Οι έξω μαθητές ίσως παρεξηγήσουν το νόημα της επανάστασής μας. Απλά σημειώστε τα ονόματα διακριτικά στην γωνία της σελίδας, εντάξει;
Απόλυτη ησυχία.
ΡΩΤΗΣΑ ΚΑΤΙ. ΕΝΤΑΞΕΙ;
Ο Δημήτρης σηκώνει τρεμάμενος το χέρι του.
Σύ...σύ...σύντροφε δάσκαλε...
ΤΙ;
Όλοι παίρνουμε 20, αλλά το να δίνεις γαριδάκια σε μερικούς από εμάς δεν μας κάνει, ξέρεις, άνισους;
Μικρέ...
Πηγαίνω, πηγαίνω...
Ωραία. Όλοι χαρούμενοι;
Ναι, σύντροφε δάσκαλε.
Ωραία.
Μάθημα 4ο: Το διαγώνισμα
Λοιπόν, σύντροφοι μαθητές, θα αρχίσω με τα καλά νέα. Ένα πακέτο γαριδάκια στον Παπαδόπουλο που έκαψε έναν σκουπιδοτενεκέ στην καπιταλιστική τάξη στο τέλος του διαδρόμου. Άλλο ένα στον σύντροφο Νίκο που κόλλησε τσίχλα στα μαλλιά τριών μεγαλοαστικών κοριτσιών. Και ένα διπλό στον αρχηγό του προλεταριάτου, τον Γιάννη, που βοήθησε την επανάστασή μας κολλώντας ένα χαρτί “κλώτσα με” στην πλάτη του δασκάλου των Οικονομικών.
Τα παιδιά χειροκροτάνε.
Θεόδωρε Λαδά! Βλάση Δέδε! Νεκτάριε Λιάκη! Βασίλειε Πετούμενε! Αθανάσιε Παππά! Ιωάννη Μπρακούλια! Σηκωθείτε στην έδρα!
Σηκώνονται.
Παρατήρησα ότι χθες οι μητέρες σας άρχισαν να μαζεύουν υπογραφές για να σταματήσει αυτό το πρόγραμμα. Τι έχετε να πείτε προς υπεράσπιση σας;
Της είπα να μην το κάνει!
Ναι, κι εγώ!
Ω, μητέρα, τι ντροπή!
Ναι, ναι!
Λοιπόν, δεν θα σας τιμωρήσω, μικροί σύντροφοι, θα τιμωρήσω τις μητέρες σας. Αλλά πριν, παιδιά, ένα μεγάλο “ουουου” για τους προδότες.
Τα παιδιά αρχίζουν να γιουχάρουν δυνατά. Ξαφνικά, ένα τετράδιο πετάγεται και χτυπάει τον Μπρακούλια στο μέτωπο. Άλλα παιδιά σηκώνουν διάφορα αντικείμενα και ετοιμάζονται να τα πετάξουν.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ, ΠΑΙΔΙΑ! Θυμηθείτε, αυτό είναι προσομοίωση, όχι αληθινός κομμουνισμός!
Αντίσταση!
Ποιος το είπε αυτό;
...
ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ ΑΥΤΟ;
...
Τρία πακέτα γαριδάκια σ' όποιον καρφώσει αυτόν που το είπε. Έτσι! Πιάσ' τα, Άγγελε! Τώρα, Γιάννη, αντιδραστικέ μου, ακολούθα τους. Ο διευθυντής θα σου εξηγήσει τις διαφορές μεταξύ του Ουτοπικού και του Επιστημονικού Σοσιαλισμού.
Φεύγουν.
Λοιπόν, παιδιά, έτοιμοι για το τεστ; Α, παραλίγο να το ξεχάσω. Σύντροφε Δημήτρη! Έξω!
Γιατί; Δεν έκανα τίποτα! Ζήτω η επανάσταση!
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, μικρέ, απλά δεν έχω διάθεση... Πήγαινε! Τώρα, για τους υπόλοιπους, το διαγώνισμα.
Σύντροφε δάσκαλε! Να κάνω μία ερώτηση χωρίς να με πετάξεις έξω;
Ορίστε;
Αφού θα πάρουμε όλοι 20, γιατί το τεστ;
Γιατί θέλω να ξέρω ποιος μελέτησε σωστά. Είναι επίσημες πληροφορίες για εμένα. Τώρα πάρε την κόλλα σου, σύντροφε.
1. Ποιο ήταν το όνομα του κολλητού του Καρλ Μαρξ;
( )Obi Wan ( )Έγκελς ( )Όσκαρ Ουάιλντ ( )Γκουσγκούνης ( )Μίκυ Μάους
2. Ποιο είναι το καλύτερο;
( )Φερράρι ( )Πόρσε ( )Ποδήλατο ( )Λάντα ( )Φορντ
3. Ποιο είναι το χειρότερο;
( )Θάνατος ( )Κλανιά ( )Βασανιστήρια ( )Δακρυγόνα ( )Καπιταλισμός
4. Ποιο είναι το τέρας που τρομάζει τα παιδιά τη νύχτα;
( )Μπαμπούλας ( )Βριλ ( )Μεγαλοαστισμός ( )Βροντόσαυρος ( )Μητσοτάκης
5. Αν πάρω κάτω από τη βάση, η μάνα μου θα:
( )Θυμώσει μαζί μου ( )Εξαφανιστεί ( )Σταλεί στην Σιβηρία ( )Γελάσει
( )Δεν με ενδιαφέρει. Η επανάσταση είναι το μόνο που μετράει.
Μάθημα 5ο: Ο επίλογος
Καλημέρα και πάλι, παιδιά! Όλοι χαρούμενοι;
Ναι, σύντροφε δάσκαλε!
Χαίρομαι που το ακούω. Τώρα θα σας δώσω τα αποτελέσματα του διαγωνίσματός σας στον κομμουνισμό. Χμμ... εεε.... α, εδώ είμαστε. Ναι, είναι 13 για όλους.
Μα... μα...
Ησυχία, παιδιά, δεν τελείωσα ακόμα. Ναι, είναι 13. Συγγνώμη, παιδιά, αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι όταν σας είπα ότι όλοι θα πάρετε 20 μίλαγα για ιδανικές καταστάσεις. Οι βαθμοί δεν φυτρώνουν στα δέντρα και εάν ανέβαζα τον μέσο όρο μόνος μού θα με έκλειναν μέσα. Έτσι, για να υπάρχει ισότητα ο βαθμός που πήρατε είναι ο μέσος όρος της τάξης. Εκτός από αυτούς που τους απαγορεύτηκε να δώσουν, ο Γιάννης και ο Δημήτρης. Αυτοί παίρνουν μονάδα.
Μα... μα...
Δημήτρη, μπορείς να σταματήσεις να τραυλίζεις τώρα. Το κομμουνιστικό καθεστώς τελείωσε. Στο επόμενο διαγώνισμα θα έχετε όλοι διαφορετικούς βαθμούς, όπως πάντα.
Δηλαδή... μπορώ να κάνω ερωτήσεις τώρα χωρίς να πάω στο γραφείο του διευθυντή;
Ναι.
Αλήθεια;
Καλώς ήρθες και πάλι στην ελευθερία!
Εντάξει, σύντροφε... εννοώ δάσκαλε. Είναι ο κομμουνισμός τόσο άσχημος;
Ε, στον πραγματικό κομμουνισμό, τα γαριδάκια είναι σαν λάστιχο. Και όταν πας να δεις τον διευθυντή, δεν ξαναγυρίζεις...
Αν γελάσατε με το παραπάνω, 2bad! Σας την φέραμε! Δεν ήτο χιούμορ αλλά απόσπασμα από μετεμφυλιωτικό εθνεγερτικό προπαγανδιστικό υλικό των ταγμάτων ασφαλείας που αργότερα χρησιμοποιήθηκε και από την χούντα! Σε πιάσαμε κρυφοφασίστα!
Τα στρουμφάκια προβάλλουν τον κομμουνισμό
Η θεωρία ότι τα αθώα στρουμφάκια προβάλλουν την κομμουνιστική θεωρία κυκλοφορεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ενώ οι συνοδευτικές θεωρίες συνωμοσίας (ότι δηλαδή είναι πράγματι φτιαγμένα έτσι από τους σοβιετικούς για να έχουν τα παιδιά επαφή με τα κομμουνιστικά ιδεώδη) αντικρούονται ως υπερβολικές, τα σημάδια ότι, ηθελημένα ή μη, το χωριό των αγαπημένων ηρώων των παιδικών μας χρόνων είναι στην πραγματικότητα μια μικρογραφία της ουτοπικής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι αδιάψευστα.
Αρχίζει πρώτα κανείς από το γεγονός ότι το χρήμα απουσιάζει από το στουμφοχωριό. Οι δουλειές έχουν μοιραστεί στα μισά περίπου στρουμφάκια που έχουν στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στην στρουμφοκοινωνία: ο Προκόπης είναι οι εργάτες, ο Κηπευτής (farmer) είναι η αγροτική τάξη, ο Ζωγράφος και ο Ντορεμί οι καλλιτέχνες, ο Λιχούδης ο μάγειρας και ο Ράφτης είναι... ο ράφτης. Όλοι αυτοί κάνουν ο καθένας τη δουλειά του για όλα τα στρουμφάκια του χωριού χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Τα άλλα μισά στρουμφάκια είναι παραδείγματα ελαττωμάτων που η κοινωνία των στρουμφ βλέπει ως αρνητικά.
Ο Χουζούρης έχει την τεμπελιά του, ο Λιχούδης την λαιμαργία, ο Μελένιος τη ματαιοδοξία. Τα περισσότερα επεισόδια με κεντρικούς ήρωες τέτοιους χαρακτήρες έχουν ηθικό δίδαγμα το πόσο κακό είναι το αντίστοιχο ελάττωμα για τη στρουμφοκοινωνία. Και φυσικά το δίδαγμα το εκφράζει πολύ συχνά η συμβουλευτική φωνή του πάνσοφου Παπαστρούμφ. Ο "κόκκινος πατέρας" όλου του χωριού που φροντίζει για τη ευημερία αλλά και την ισότητα στο χωριό είναι ο μοναδικός αξιωματούχος στο χωριό και ο μοναδικός που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά ανώτερος από οποιοδήποτε άλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένα τα κόκκινα ρούχα του έχουν εμπνεύσει και το (σχεδόν σίγουρα retro-acronym) S.M.U.R.F. = Socialist Men Under a Red Father. Παρά την οπτική ομοιότητά του με την επίσης γενειοφόρα φιγούρα του Μαρξ ο ρόλος του στη στρουμφοκοινωνία είναι ο ίδιος με του Στάλιν.
Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για τον παραλληλισμό με το σοβιετικό καθεστώς είναι ο Σπιρτούλης. Ο Σπιρτούλης είναι ο Τρότσκι. Λέει ότι είναι βοηθός (και διάδοχος σε ένα επεισόδιο) του Παπαστρούμφ, αν και σε ένα άλλο επεισόδιο κάνει ένα από τα πραξικοπήματα που έχουν γίνει στο στρουμφοχωριό και γίνεται βασιλιάς απουσία του Παπαστρούμφ (τα μισά στρουμφάκια διοργανώνουν αντίσταση). Και φυσικά το κλασικό πέταγμα του Σπιρτούλη από το χωριό είναι παραλληλισμός με την εξορία του Τρότσκι.
Και ο Δρακουμέλ; Απλώς ένας κακός μάγος που κυνηγάει τα στρουμφάκια για να τα φάει; Να τα φάει από ένα σημείο και μετά γιατί στα αρχικά επεισόδια θέλει να πιάσει έξι από αυτά για να τελειώσει το ξόρκι που θα του επιτρέψει να φτιάξει χρυσάφι. Έτσι κάποιος μπορεί να δει το Δρακουμέλ σαν ενσάρκωση του καπιταλισμού που σκοπό έχει να καταστρέψει την ουτοπική κοινωνία των στρουμφ για το κέρδος. Την Ψιψινέλ μπορούμε να τη δούμε ως το προλεταριάτο - τον εξαρτώμενο εργάτη τον οποίο εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο (Δρακουμέλ) ώστε να υλοποιήσει τα σχέδιά του.
Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα επεισόδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχειρήματα. Το επεισόδιο με τα σοκολατένια νομίσματα είναι το πιο συχνά αναφερόμενο. Ο Δρακουμέλ και η μαμά του στέλνουν το σατανικό σπόρο στην αυλή του Λιχούδη και φυτρώνει ένα δέντρο με σοκολατένια νομίσματα τα οποία δοκιμάζει ο Λιχούδης. Μετά αντί να τα μοιραστεί με τα άλλα στρουμφάκια (τι πιο φυσιολογικό στην κομμουνιστική κοινωνία) τα θεωρεί δικά του (ιδιοκτησία = καπιταλισμός) και τα πουλάει στα άλλα στρουμφάκια αντί απαραίτητων γι αυτά εργαλεία (τα βάρη του Προκόπη, την τσάπα του κηπουρού, τα εργαλεία του Ξεφτέρη). Χωρίς αυτά η στρουμφοκοινωνία καταρρέει αφού δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα. Η κατάσταση σώζεται μετά από παρέμβαση του Παπαστρούμφ που εξηγεί στο Λιχούδη ότι για την κατάσταση φταίει η παράλογη ανάγκη του να συγκεντρώσει πλούτο.
Σε άλλο επεισόδιο η αυτόματη μηχανή παραγωγής φαγητού του Ξεφτέρη οδηγεί τα στρουμφάκια σε υπερκατανάλωση με αποτέλεσμα να εξαντληθούν οι φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ακολουθεί πανικός και την κρίση αποτρέπει ο Παπαστρούμφ μετά από καταστροφή της μηχανής με ένα πενταετές πλάνο... εεε... δηλαδή με μια αποθήκη με φαγητό.
Πραξικόπημα στο χωριό γίνεται 2 φορές. Μία από τον Σπιρτούλη και μία από τη Στρουμφίτα που θέλει να γίνει "Βασίλισσα για μια μέρα". Και τα δύο καταλήγουν σε μάχη που όμως σταματά ο Παπαστρούμφ βάζοντας τέλος σε ιδέες περί βασιλείας.
Η Στρουμφίτα τι ρόλο παίζει; Είναι πλήρως εξισωμένη στο Στρουμφοχωριό, αν και είναι το τίθετο φύλο και προφανώς τα Στρουμφάκια μοιράζονται και αυτή και αρκούνται με μία όπως και τους φυσικούς πόρους, φαγητό κ.τ.λ.
Επίσης, το παρακάτω γίνεται πιο εμφανές στην αγγλική εκδοχή. Όλα τα στρουμφάκια, όταν αναφέρονται το ένα στο άλλο, κολλάνε από πίσω το 'Smurf', π.χ. Papa Smurf, Handy Smurf, Brainy Smurf, Farmer Smurf, Painter Smurf. κάτι σαν το 'Comrade Stalin' δηλαδή.
Τέλος να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε πίστη σε θρησκεία ή κάτι άλλο στο Στρουμφοχωριό, συνεπώς ούτε Ιερατείο και ναοί, και "Παπάς" Στρουμφ.
Πηγή
“Πάει η βλάχα στην πηγή...”
- Αιώνιος Άκυρος για την αποπάνω επικεφαλίδα
Βιβλιογραφία
- Red Cocaine: The Drugging of America and the West , Κόκκινη Κοκαΐνη: Η νάρκωση της Αμερικής και της Δύσης. Η αποκάλυψη των μακροπρόθεσμων Ρωσικών και Κινεζικών μυστικών επιχειρήσεων, που έχουν σα σκοπό την ηθική κατάπτωση, και τελικά τον έλεγχο της Δύσης, μέσω των ναρκωτικών, σαν προέκταση της Συνεχής Παγκόσμιας Επανάστασης του Λένιν.
- Δείγματα Κομμουνιστικής Προπαγάνδας
| ||||||||||||||||||||